Wpływ aktywności społecznej na psychikę i samopoczucie seniorów

Problemem niektórych osób starszych jest samotność i brak konstruktywnej aktywności społecznej. Okazuje się, że bardzo wielu seniorów, nawet tych mieszkających z rodziną, prowadzi ograniczone życie społeczne. Bliscy pochłonięci są przez codzienne obowiązki, zdrowie nie pozwala na spotkania z rówieśnikami, w okolicy brak wydarzeń społeczno-kulturalnych skierowanych dla starszych – przyczyn takiego stanu rzeczy jest wiele.

Co ciekawe, domy spokojnej starości bardzo duży nacisk kładą na integrację seniorów. Placówki tego typu w naszym społeczeństwie często bywają oceniane dość pejoratywnie, a to jednak właśnie w nich osoby starsze mają zapewnioną nie tylko profesjonalną pomoc medyczno-opiekuńczą, ale również możliwość bezpośrednich kontaktów międzyludzkich.

Aktywność seniora – co to właściwie oznacza?

Seniorzy bardzo często przedstawiani są jako osoby samotne, schorowane, nieaktywne. Taki krzywdzący obraz kreują m.in. media. Jednak starość nie oznacza wcale zaniku potrzeby kontaktów międzyludzkich. Wręcz przeciwnie, jest to dla nich podstawa dobrego samopoczucia, a nawet zdrowia.

Aktywność seniorów oznacza stały i dostosowany do możliwości danej osoby wysiłek – zarówno fizyczny, jak i intelektualny oraz społeczny. Ten wysiłek ma pozytywny wpływ na człowieka, stanowi podstawę dobrej kondycji psychicznej. Człowiekowi towarzyszą różne formy aktywności przez całe życie, nie inaczej powinno być w okresie starości. Dlatego opiekunowie i lekarze coraz więcej uwagi poświęcają aktywizacji seniorów poprzez włączanie ich w życie towarzyskie, proste obowiązki, ruch na świeżym powietrzu itp.

Znaczenie aktywności seniorów

Aktywność w starszym wieku w znacznym stopniu zaspokaja wiele innych istotnych ludzkich potrzeb, w tym m.in. rozwoju osobistego, przynależności, przystosowywania się do zmieniających się warunków, poczucia własnej wartości itd. Rodzajów form aktywności społecznej jest wiele, więc można je dopasować adekwatnie do zainteresowań seniora, indywidualnych preferencji, stanu zdrowia itd.

Brak aktywności i kontaktów społecznych, w tym przede wszystkim z rówieśnikami, może przyczyniać się do poczucia nieprzydatności, życia w izolacji, pustki i osamotnienia. W konsekwencji taki stan rzeczy bardzo często prowadzi do pogorszenia samopoczucia, a nawet zdrowia.